Polski
Z radością zapraszamy na spotkanie autorskie z Anną Grochowską. Tym razem, za sprawą jej najnowszej książki - "Święte Wzgórze? Wawel w literaturze, sztuce i kulturze polskiej w latach 1795–1918",
przeniesiemy się na Wawel - wzgórze symbol, miejsce różnych kontekstów, gdzie wielka historia Polski miesza się z krakowskimi legendami, a religia z ezoterycznymi wierzeniami. Przestrzeń przechowywania, scalania i budowania polskiej tożsamości. Ale czy Wawel rzeczywiście można nazwać Świętym Wzgórzem?
Zapraszamy na pasjonującą rozmowę o prawdopodobnie najważniejszym miejscu w Polsce.
Spotkanie poprowadzi: Maja Wąchała-Skindzier
Wstęp wolny. Liczba miejsc ograniczona.
Na spotkanie nie obowiązują zapisy.
O AUTORCE:
dr Anna Grochowska – historyczka literatury i historyczka sztuki, badaczka cracovianów (głównie życia literackiego) i de natu krakowianka, przez lata związana z Wydziałem Polonistyki UJ jako absolwentka i wykładowczyni. Autorka m.in. monografii pt. „Wszystkie drogi prowadzą na Krupniczą. Rzecz o Domu Literatów” (2017), nagrodzonej Krakowską Książką Miesiąca, oraz „Literackiego przewodnika po Nowej Hucie” (2019). Stypendystka MKiDN (2014), współtwórczyni i współredaktorka naukowej serii wydawniczej pod nazwą „Ścieżkami Pisarzy”. Nauczycielka jogi i rozwoju świadomości duchowej, tłumaczka z języka nieświadomości. Jej najnowsza książka pt. "Święte Wzgórze? Wawel w literaturze, sztuce i kulturze polskiej w latach 1795–1918" została oparta na rozprawie doktorskiej obronionej w 2019 roku pod kierunkiem prof. dra hab. Franciszka Ziejki, za którą autorka otrzymała Nagrodę Miasta Krakowa (2020).
dr Anna Grochowska – historyczka literatury i historyczka sztuki, badaczka cracovianów (głównie życia literackiego) i de natu krakowianka, przez lata związana z Wydziałem Polonistyki UJ jako absolwentka i wykładowczyni. Autorka m.in. monografii pt. „Wszystkie drogi prowadzą na Krupniczą. Rzecz o Domu Literatów” (2017), nagrodzonej Krakowską Książką Miesiąca, oraz „Literackiego przewodnika po Nowej Hucie” (2019). Stypendystka MKiDN (2014), współtwórczyni i współredaktorka naukowej serii wydawniczej pod nazwą „Ścieżkami Pisarzy”. Nauczycielka jogi i rozwoju świadomości duchowej, tłumaczka z języka nieświadomości. Jej najnowsza książka pt. "Święte Wzgórze? Wawel w literaturze, sztuce i kulturze polskiej w latach 1795–1918" została oparta na rozprawie doktorskiej obronionej w 2019 roku pod kierunkiem prof. dra hab. Franciszka Ziejki, za którą autorka otrzymała Nagrodę Miasta Krakowa (2020).
O PROWADZĄCEJ:
dr Maria Wąchała-Skindzier – historyczka, muzeolożka, muzealniczka. Autorka rozprawy doktorskiej poświęconej recepcji okresu PRL-u w narracjach muzealnych w latach 1989–2017, obronionej w 2020 roku na Wydziale Historycznym UJ. Kustosz muzealny. W latach 2016-2019 kierowniczka nowohuckiego oddziału Muzeum Krakowa. Kuratorka wystaw. Autorka scenariuszy lekcji muzealnych, spacerów historycznych, oprowadzań kuratorskich, w tym także dla dzieci. Ważniejsze wystawy w Muzeum Krakowa: „Krakowianie wobec terroru 1939-1945-1956” (współkuratorka), „Teatr w Nowej Hucie” (2013), „Bufet pod kombinatem” (2017), PrzeMieszczanie. Nowohucianin” (2019). Pomysłodawczyni i kierowniczka merytoryczna projektu grantowego: „Raptularz, czyli spraw przednowohuckich opisanie”, realizowanego w 2021 roku w Ośrodku Kultury im. C.K. Norwida. Zainteresowania badawcze zogniskowane wokół postpamięci, pamięci kulturowej, historii życia codziennego, kultury i tożsamości mieszkańców miast postsocjalistycznych, w szczególności Nowej Huty. Pracuje jako Specjalistka ds. edukacji w Muzeum Fotografii im. Walerego Rzewuskiego.
dr Maria Wąchała-Skindzier – historyczka, muzeolożka, muzealniczka. Autorka rozprawy doktorskiej poświęconej recepcji okresu PRL-u w narracjach muzealnych w latach 1989–2017, obronionej w 2020 roku na Wydziale Historycznym UJ. Kustosz muzealny. W latach 2016-2019 kierowniczka nowohuckiego oddziału Muzeum Krakowa. Kuratorka wystaw. Autorka scenariuszy lekcji muzealnych, spacerów historycznych, oprowadzań kuratorskich, w tym także dla dzieci. Ważniejsze wystawy w Muzeum Krakowa: „Krakowianie wobec terroru 1939-1945-1956” (współkuratorka), „Teatr w Nowej Hucie” (2013), „Bufet pod kombinatem” (2017), PrzeMieszczanie. Nowohucianin” (2019). Pomysłodawczyni i kierowniczka merytoryczna projektu grantowego: „Raptularz, czyli spraw przednowohuckich opisanie”, realizowanego w 2021 roku w Ośrodku Kultury im. C.K. Norwida. Zainteresowania badawcze zogniskowane wokół postpamięci, pamięci kulturowej, historii życia codziennego, kultury i tożsamości mieszkańców miast postsocjalistycznych, w szczególności Nowej Huty. Pracuje jako Specjalistka ds. edukacji w Muzeum Fotografii im. Walerego Rzewuskiego.
O KSIĄŻCE:
Monografia Anny Grochowskiej jest scalonym, interdyscyplinarnym (łączącym historię literatury, historię, historię sztuki) opracowaniem tematu ważnego dla humanistyki polskiej, tj. opisaniem mitu Wawelu w latach 1795–1918; opracowaniem opartym na ogromnym materiale literackim, ikonicznym, publicystycznym, któremu towarzyszy imponująca erudycja w zakresie badań naukowych nad każdym typem źródeł, a które zostało ujęte w ramy nowatorskiego metodologicznie (od geopoetyki do historii idei) i przeprowadzonego w atrakcyjny sposób wykładu.
Monografia Anny Grochowskiej jest scalonym, interdyscyplinarnym (łączącym historię literatury, historię, historię sztuki) opracowaniem tematu ważnego dla humanistyki polskiej, tj. opisaniem mitu Wawelu w latach 1795–1918; opracowaniem opartym na ogromnym materiale literackim, ikonicznym, publicystycznym, któremu towarzyszy imponująca erudycja w zakresie badań naukowych nad każdym typem źródeł, a które zostało ujęte w ramy nowatorskiego metodologicznie (od geopoetyki do historii idei) i przeprowadzonego w atrakcyjny sposób wykładu.
Wzgórze Wawelskie to skalista wyniosłość na brzegu Wisły, zamek królewski i katedra, połączone symbole kosmologiczne i symbole porządku społecznego, zarządzanego przez instytucje państwowo-religijne. Osierocona oraz zdewastowana przestrzeń władzy królewskiej i majestatu państwa w okresie, kiedy własnego państwa nie było, stała się dla Polaków „miejscem tożsamościowym, kreującym wyobrażenia o charakterze wspólnotowym”. […] Merytorycznie oryginalna i ciekawa monografia zaleca się jednocześnie stylem eleganckim, komunikatywnym i wypracowanym. Pracę Anny Grochowskiej przestudiowałem z prawdziwym pożytkiem poznawczym. Lekturze towarzyszyły wzruszenia i przeżycia czytelnicze.
- prof. dr hab. Tadeusz Budrewicz
Czytelnik jest oprowadzany po wzgórzu wawelskim przez świetnie zorientowaną w jego dziejach autorkę, której warto pogratulować doskonale przyswojonej wiedzy pochodzącej z rozlicznych źródeł i czegoś znacznie cenniejszego – przekucia tej wiedzy we własną wypowiedź. Monografia jest napisana pewną ręką, w interesujący, współczesny, klarowny, a nade wszystko rzetelny sposób. Kolejną zaletę tego ujęcia stanowi umiejętne włączanie do własnych odczytań narzędzi nowoczesnej antropologii i kategorii zaczerpniętych z kulturowej teorii literatury w sposób na tyle integralny, że terminologia nie pełni jedynie funkcji ornamentu. Autorka posługuje się więc pojęciem heterotopii, ukazuje przekształcanie się miejsca w nie-miejsce, przedstawia mechanizmy sakralizacji i profanacji Wawelu.
- prof. dr hab. Anna Czabanowska-Wróbel
Książka wydana nakładem Wydawnictwa Libron.
